ponieważ układ pomieszczeń w historycznym wnętrzu jest amfiladowy, a okna znajdują się jedynie na jednej z krótkich ścian zewnętrznych, doświetlenie światłem naturalnym zmniejsza się im bardziej zanurzamy się w głąb restauracji. zainspirowało nas to do gradientowego rozmieszczenia kolejnych stref restauracji.
w pierwszej, najlepiej oświetlonej strefie, znajduje się przestrzeń dzienna, z wysokimi stolikami i hokerami, stołami przystosowanymi do spotkań lunchowych, ale również do pracy indywidualnej. tu również znajduje się pomocnik kelnerski i bar dzienny. następna jest strefa, w której znajdują się stoliki rozmieszczone z myślą o bardziej cichych i wyizolowanych miejscach obiadowych i kolacyjnych. na końcu znajduje się strefa najciemniejsza, gdzie znajdziemy bar główny z wysokimi stolikami ustawionymi prostopadle do baru, tak aby goście mieli możliwość spędzania czasu przy jednym stoliku, jednocześnie mając kontakt z barmanem.

przy pracach wykończeniowych i meblarskich koncentrowaliśmy się na użyciu naturalnych, prostych materiałów w niecodziennym wydaniu, zmieniając ich charakter różnorodnością faktur i struktur oraz miejscem ich wykorzystania. łączyliśmy tynki gruboziarniste z surową płytą mdf, pluszowe tapicerki z historyczną cegłą, lastriko z bukowym drewnem i neonem, gresowe posadzki z bordowym kolorem stalowych elementów i kanałów wentylacyjnych.